به نام خدا
در ادامه ی موضوع دموکراسی به عنوان مطلب سوم باید عرض کنیم که اشکالی رو لیبرال ها و طرفداران دموکراسی به حکومت دینی وارد میکنند که لازمه جواب داده بشه: ایشان می گویند: اینکه بپذیریم حقوق و تکالیف، از جانب خدا می آید بسیار خطرناک است!
چه خطری!؟ می گویند خطرش این است که بازهم انسان واسطة ابلاغ و اجرای قوانین خدا است. یعنی انسان حکومت می کند و وقتی انسان حکومت کرد در نتیجه استبداد حاکم می شود!!
بنابر این خطر دموکراسی اقلا از دو جهت و قطعی است. اما خطر حکومت الهی، (بر فرض عدم عصمت و عدالت) حد اکثر از یک جهت و احتمالی است.
به این بیان که با قانون گذاری خداوند کسی مشکلی ندارد یعنی همه می پذیرند که قانون گذار خداوند باشد و اگر قانونی از جانب خداوند برسد لازم الاطاعه است. بحث و اشکال فقط در واسطه است و می گویند ممکن است واسطه خدا قانون غیر خدایی را به خدا نسبت دهد و از این طریق استبداد به خرج دهد. پس خطر در منشأ قانون نیست و فقط در واسطه است (بنا بر فرض). 
اما در نظام دموکراسی، هم در منشأ قانون خطر وجود دارد و هم در حاکم و مجری قانون. (خطر اشتباه، انحراف، استبداد، ظلم، تثبیت منافع شخصی و گروهی و ...) چون هم منشأ قانون و هم مجری آن هر دو از نوع انسانند و انسان در معرض خطا، اشتباه، جهل، هوا و هوس و سود جویی و منافع شخصی است.
ممکن است کسی در این بین بگوید: در نظام دموکراسی نظارت عمومی ضامن حفظ قانون گذار و مجری قانون خواهد بود.
در پاسخ باید گفت که:
اولا ملاک عموم برای درستی قانون و قانون گذاری چه خواهد بود تا بر اساس آن بتوانند نظارت کنند؟
ثانیا اگر عموم دچار ضعف های انسانی (خطا، اشتباه، جهل، هوا و هوس و سود جویی و منافع شخصی و...) شوند تکلیف چیست؟ 
ثالثا در نظام الهی نظارت عمومی در قالب امر به معروف و امثال آن نهادینه شده است و معیارهای نظارت نیز از جانب خداوند تبیین شده است مضافا بر اینکه در نظام الهی تقوی، وجدان و نظارت الهی برای معتقدان به آن بالاترین ضمانت اجرا و حفظ از خطر است.
تنها امتیاز نظام دموکراسی (اگر امتیاز بدانیم) این است که شیاطین در بیراهه آن که به سوی نابودی انسانیت است سنگ اندازی نمیکنند. زیرا شیاطین قسم یاد کرده اند که در صراط مستقیم کمین کنند تا انسان را از آن منحرف کنند. 
(منتظر پاسخ ها و نظرات دوستانه هستم)
نظرات شما: نظر
